Afval scheiden loont

Het plan is dat er een ander betaalsysteem komt in 2020. De exacte datum is nog niet bekend. U kunt er op deze pagina meer over lezen.

Afval is waardevol. Als afval goed gescheiden wordt, kan er veel hergebruikt worden, waarmee het een grondstof voor een nieuw product wordt. Daarom heeft het Rijk de ambitie voor alle gemeenten om op 75% hergebruik van afval te komen en 100 kg restafval per inwoner per jaar. Arnhem blijft op dit moment achter in deze doelstelling en produceert nog steeds veel (rest)afval. Arnhemse inwoners hebben in 2018 50% hergebruik van afval en 221 kg restafval. In het restafval, dat verbrand wordt, zitten nog veel grondstoffen die hergebruikt kunnen worden. Er is dus nog veel te winnen voor Arnhem.

 

Minder afval

In 2015 startte het inzamelsysteem 'Omgekeerd Inzamelen'. Diftar is een vervolgstap die past bij het streven naar minder afval, meer hergebruik van waardevolle grondstoffen en 'de vervuiler betaalt'. Arnhem heeft de ambitie om in 2020 te komen op 68% hergebruik van afval en 137 kg restafval per inwoner. Dit is beter voor het milieu, want door afvalscheiding en recycling worden grondstoffen gespaard en hoeft er minder afval verbrand te worden.

 

Kosten afvalverwerking

De totale kosten voor afvalverwerking in 2020 zijn € 20,4 miljoen. De kosten die worden doorberekend naar de inwoners bedragen € 16,8 miljoen.

Huidige situatie: inwoners betalen afvalstoffenheffing

Op dit moment betaalt een Arnhems huishouden jaarlijks afvalstoffenheffing, afhankelijk van de samenstelling van een huishouden:

• Eenpersoonshuishouden: € 181,68 per jaar
• Meerpersoonshuishouden: € 245,16 per jaar

De kosten voor afvalinzameling en met name verwerking gaan omhoog vanaf 2020. Doorrekening in de afvalstoffenheffing op basis van het vaste tarief zou leiden tot een stijging van 5% in 2020.

• Eenpersoonshuishouden: ongeveer € 190 per jaar
• Meerpersoonshuishouden: ongeveer € 260 per jaar           

Diftar: invloed op hoogte afvalstoffenheffing

Bij de nieuwe vorm van afvalstoffenheffing (Diftar) geldt het principe 'de vervuiler betaalt' en komt er een vast en een variabel tarief. Uit het vaste tarief worden de kosten om gescheiden afval zoals groente- fruit- en tuinafval, papier, plastic verpakkingen, blik en drinkpakken, glas (in te zamelen en te verwerken) betaald. Daarbovenop betalen inwoners per keer een bedrag als ze restafval aanbieden (variabel tarief). Door afval goed te scheiden heeft een inwoner invloed op de hoogte van zijn afvalstoffenheffing en kan de hoogte van de heffing gelijk blijven of zelfs lager worden in vergelijking met de huidige vaste afvalstoffenheffing. Hoe minder restafval een huishouden aanbiedt, hoe lager de afvalstoffenheffing is.

Bij de invoer van een nieuwe vorm van afvalstoffenheffing is het voorstel om het vast en variabel tarief als volgt te berekenen:

• Vast deel (66% van de kosten): € 11,1 miljoen
• Variabel deel (34% van de kosten): € 5,7 miljoen

Vast tarief

Er zijn ongeveer 72.500 huishoudens in Arnhem. Dit betekent dat huishoudens een vast tarief gaan betalen van ongeveer € 155 (€ 11,1 miljoen gedeeld door het aantal huishoudens). 

Variabel tarief

Bij het variabele tarief worden de 30-liter restafvalzakken verrekend. Deze zakken kunnen inwoners in de ondergrondse containers voor restafval gooien. Het tarief voor een 30-literzak wordt ongeveer € 0,80.

Wat betekent dit voor Arnhemse inwoners?

Het uiteindelijke tarief dat inwoners gaan betalen is afhankelijk van het afvalscheidingsgedrag. Daarom staat bij Diftar centraal dat de vervuiler betaalt. Als inwoners goed afval scheiden houden zij minder restafval over en hebben zij dus een lager variabel tarief. Doel van de gemeente is om in 2020 op gemiddeld 137 kg restafval per inwoner te komen. Bij de berekening is rekening gehouden met 46 keer een 30-literzak per inwoner, maar bij meerpersoonshuishoudens wordt dit gemiddeld minder per persoon.

Wat dit nu concreet financieel voor eenpersoonshuishoudens of een meerpersoonshuishouden betekent is lastig aan te geven omdat er geen inzicht is in de persoonlijke situatie. Onderstaand een paar fictieve voorbeelden:

Fictieve voorbeelden

• Piet en Fatima hebben twee kinderen in de leeftijd van 12 en 14 jaar. Ze proberen in hun huishouden zo goed mogelijk afval te scheiden. In de keuken hebben ze speciale afvalbakken voor PBD-afval, gft-afval en restafval. Ook verzamelen ze glas voor de glasbak en papier gaat in de papiercontainer. Gemiddeld hebben ze drie 30-literzakken per maand. Zij betalen dan € 155 vast tarief en een variabel tarief van € 28,80 (3x12=36 restafvalzakken) = € 183,80.
• Jeffrey en Petra hebben drie kinderen in de leeftijd van 1, 3 en 5 jaar. Ook zij proberen in hun huishouden zo goed mogelijk afval te scheiden. Alleen hebben zij tijdelijk extra restafval, omdat ze voor hun jongste kind wegwerpluiers gebruiken. Gemiddeld hebben zij hierdoor 140 restafvalzakken per jaar. Zij betalen € 155 vast tarief en een variabel tarief van € 112 = € 267.
• Henk woont alleen. Hij wil best afval scheiden en heeft een aparte papierbak in zijn huis staan en hij brengt het glas naar de glascontainer. Hij houdt het plastic afval een beetje apart in een zakje, maar er verdwijnt regelmatig wat in de restafvalzak. Gemiddeld heeft hij 46 restafvalzakken per jaar. Henk betaalt dan € 155 vast tarief en een variabel tarief van € 36,80 = € 191,80.
• Peter en Kelly hebben geen zin om afval te scheiden en kiezen ervoor om al het afval in één restafvalzak te gooien. Gemiddeld hebben zij vijf 30 literzakken restafval per week. Zij betalen € 155 vast tarief en een variabel tarief van € 208 = € 363.